غزل 207 - حافظ - یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

یاد باد آن که سر ِ کوی توام منزل بود، دیده را روشنی از خاک ِ درت حاصل بود، راست چون سوسن و گُل از اثر ِ صحبت ِ پاک، بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود، دل.